Tam Thanh, Heroic Mother en My Lai

Om half 8 vertrokken we weer. Vandaag 300 km voor de boeg.Onderweg slechts enkele stops. De eerste stop is in Tam Thanh, een plaatsje met mooie beschilderde huizen en bamboeboten aan zee. Het is al behoorlijk warm op het strand. Hierna werd een bijzonder stop gemaakt bij het monument van de heroic Mother. Zij verloor 11 familieleden en overleed op 106- jarige leeftijd. Eengroot monument uitgehouwen uit graniet, niet alleen voor deze heldenmoeder van het communistische regime in Vietnam, maar voor alle Moeders van de Wereld.. Enorme tuinen van ongeveer 15 hectare in Cam Mountain met prachtige fonteinen.Binnen het eigenlijke beeldhouwwerk is een museum gehuisvest ter ere van de levens en bijdragen van 50.000 Vietnamese heldhaftige moeders in het hele land.Terwijl je het nadert zul je eerst worden ontmoet door acht pilaren gebeeldhouwd met afbeeldingen van heldhaftige moeders uit heel Vietnam, evenals jonge vrijwilligers die vochten en stierven in het Truong Son-gebergte.

Rond half 11 aankomst My Lai. Er wordt een aangrijpende documentaire, in het Nederlands getoond. In dit dorp hebben de Amerikanen op 16 maart 1968, 504 mensen doodgeschoten.

Zeer emotioneel.

Het verhaal:.

Op16 maart 1968 rond half acht in de morgen, landde Charlie Company met helicopters aan de westkant van Son My. Dit werd bestempeld als Viët Cong enclave.Het gebied was al gebombardeerd en vanuit de heli's werd er ook flink geschoten om zeker te zijn, dat er geen vijandelijkheden zouden gebeuren. Er zou geen enkele vorm van weerstand of geweervuur optreden en gedurende de actie, gebeurde dit ook niet.Maar toen de compagnie oostwaarts trok, begonnen ook de wreedheden.Toen de soldaten van het eerste peloton door Xom Lang trokken, schoten ze en bajonetten ze vluchtende mensen dood, gooiden handgranaten in huizen en schuilkelders, doodden de dieren en staken de huizen in brand.Ergens tussen de 75 en 150 ongewapende burgers werden bijeengedreven en naar een gat gedirigeerd. Daar werden ze geëxecuteerd door machinegeweren. Dorpelingen die richting Quang Ngai vluchtten, werden neergeschoten.

Het monument, wat is opgericht om dit nooit te vergeten, maakt melding van 504 slachtoffers.De betrokken troepen, werden indertijd verordineerd om hun mond dicht te houden.Dit gebeurde niet, en bij thuiskomst in de VS, waren er een aantal, die melding van deze slachtpartij hebben gemaakt. We hebben het dan over 1969.

Uiteindelijk kwam het verhaal ook in de pers terecht, en dit had een enorm effect op de publieke opinie over de oorlog in Vietnam. Het verhaal werd ook de aanleiding van wereldwijde protesten tegen deze oorlog..Ondanks dat, probeerde de overheid, de hele zaak onder het tapijt te vegen, maar uiteindelijke leidde het wel tot een onderzoek, waarbij luitenant William Calley, pelotonscommandant van het eerste peloton, voor de krijgsraad moest komen en schuldig werd bevonden aan de dood van 22 ongewapende burgers.Hij kreeg levenslang, maar na de veroordeling bleek dit drie jaar huisarrest te zijn geworden in Fort Banning, Georgia, en gedurende die periode zijn hoger beroep afwachtte.Het Hooggerechtshof wilde de zaak niet in behandeling nemen en Calley werd vrijgelaten.Het is nog steeds een controversiële zaak. Velen denken, dat hij als zondebok is neergezet vanwege zijn lage rang maar dat de feitelijke opdracht van een veel hoger echelon kwam.

Dan denk je hoe het in vredesnaam mogelijk is, dat mensen dit elkaar aan kunnen doen. Echt, meer dan vreselijk.

Zucht........... We zijn er allemaal stil van en tranen vloeien.

De Golden Bridge in Da Nang

Tijdens onze rondreisVietnam kon een bezoek aan de Golden Bridge niet ontbreken.
De Golden Bridge ligt vlakbij de kuststad Da Nang en is in juni 2018 geopend voor het publiek. De brug werd gebouwd door de Noodle Man, hij heeft de instant noodles bedacht en is zo ongeveer de rijkste man van Vietnam. Het bouwwerk trekt dagelijks ontzettend veel bezoekers.
De brug is 150 meter lang en ligt 1400 meter boven de zeespiegel. ‘een verbinding tussen hemel en aarde’. Het is bedoeld als de handen van god die een gouden draad vastpakken. Op die gouden draad kun je dus lopen. De twee handen zien eruit als steen, maar zijn gemaakt van staal en glasvezel. Bovendien zijn de handen bewust ‘oud’ gemaakt, alsof ze al heel lang de brug

ondersteunen.

-het is veel meer dan een brug-

De Golden Bridge is maar een klein onderdeel van een gigantisch complex dat de naam SunWorld Ba Na Hills draagt. 10x zo groot als disneyland.
Wij waren er vroeg rond half 9. Binnenbeen uur krioelden het van mensen .
De ingang van het park is aan de voet van de berg. Je kunt naar boven in etappes via 3 kabelbanen en een aantal roltrappen. Eén van de kabelbanen is 5,8 km lang en is hiermee de langste non-stop kabelbaan ter wereld. Op iedere laag is er wel iets te zien, prachtige tuinen met vijvers vol kooikarspers.
Onderweg in de kabelbanen heb je uitzicht op de prachtige bergen en kleine watervallen. Eenmaal

aangekomen wandel je even het hoekje om en volg je de andere toeristen op weg naar de brug.

Natuurlijk poseren we op de Golden Bridge in Vietnam.

Wij vonden de Golden Bridge in Da Nang heel mooi, wandelent op de brug een leuke ervaring , maar we hadden geen uitzicht vanuit de hoogte op de brug. Dat uitzicht is natuurlijk het allermooiste. Al snel werd het heel mistig (wat uiteraard normaal is in de bergen) en kon je vanaf de brug niets zien van de groene omgeving. Al snel kwam ook de regen en was het gedaan met foto's maken. Eenmaal weer beneden scheen de zon en geen druppel regen meer.

Een laatste stop vandaag 2 september op onafhankelijkheidsdag is op een begraafplaats van Vietcong strijders. Er liggen er 10.000 begraven. Zo zijn er ruim 3000begraafplaatsen in Vietnam.

Op het monument staat geschreven:

"Je vaderland zal je nooit vergeten".

Op de fiets en brommer door Hoi An

Vandaag gaan we de omgeving van Hoi An verkennen …. met de fiets. Hoi An was in de 16de en 17de eeuw een belangrijke havenstad in Vietnam en dat is te zien aan de prachtige Japanse en Chinese handelshuizen in de stad en de tempels en gemeenschapshuizen van verschillende volksgroepen. Schepen van alle zeemachten van toen kwamen de Thu Bon rivier opvaren met hun handelswaren. Naarmate de tijd vorderde en de verzanding toenam werd het voor schepen moeilijker om de stad te bereiken en werd rol van havenstad langzaam overgenomen door het noordelijk gelegen Danang. Als dit niet gebeurd was was Hoi An ongetwijfeld uitgegroeid tot een

grootstad als Hanoi. Nu is het echter blijven steken in de tijd, totdat … de toeristen kwamen.

We fietsen dus onder begeleiding van een gids de stad uit. ( Don en ik volgen op een brommer). Nu rijden we zelf in dit drukke verkeer omringd door zwermen scooters en brommertjes, maar het valt mee en we leren hoe je geleidelijk remt en vloeiend zwenkt als je links of rechts afslaat. Vooral geen bruuske manoeuvres.

Op de velden wordt de rijdt geoogst. Velden staan onder water en buffels ploeteren er rond om de rijststoppels af te grazen. Bijkomende voordeel van het onder water zetten is de onkruidbestrijding. In het water wordt vaak vis gehouden. De vis dient niet alleen als voedsel, maar ook voor de bestrijding van muggen (malaria). Landeigendom wordt door de staat geregeld. Bouwgrond kan gekocht worden en blijft dus in principe in de familie.

Landbouwgrond wordt door de staat toegekend voor 5 jaar, proportioneel met de grootte van een gezin. we fietsen langs kleine kruiden kwekerijtjes waar we een glaasje basilicum thee drinken. Iets verder komt een kleine Vietnamese man aangestiefeld. Hij wil graag met vrouwen op de foto ook al heeft hij de jeugdige leeftijd van 96 jaar.

Onderweg zien we ook de wilde waterkokosnoot in bloei, wat niet vaak voorkomt.

Over de zijrivier van de Thu Bon werd hierna nog een mooie boottocht gemaakt. De middag werd ingevuld met luieren.

Morgen vertrekken we vroeg, om 7 uur naar de Golden Bridge, de brug der handen dan is het er nog niet zo druk.

Wolkenpas, Drakenbrug naar Hoi An

Om 8 uur in de bus na een goed ontbijt. We gaan vandaag naar het toeristische stadje Hoi An voor 3 nachten. We stoppen bij een primitieve stokerij waar de eucalyptus verwerkt wordt tot olie en op vele manieren gebruikt kan worden. We rijden verder, het wordt een mooie rit worden over de zogenaamde Wolkenpas, de meteorologische grens tussen het tropische zuiden en het subtropische noorden van Vietnam en waar we nog overblijfselen nog zien van de vroegere grensafsluiting..De zon schijnt en we een prachtig uitzicht, bij slecht weer rijden ze door een 6 km lange tunnel naar Hoi An en hadden we dit niet gezien.Na een uur we in Danang aan. Een mooie grote stad met een prachtig strand! Hier heeft menig GI Joe vertoeft in de Vietnam oorlog. Via de prachtige Drakenbrug rijden we naar Hoi An.

De lunch was vandaag bij Green Chilli waar kok Nando de scepter zwaaide. Hij had in Italië gewoond en gewerkt. Rond half vijf hadden we een sightseeing by feet door de Oude stad. Het was gezellig en bedrijvig leuk om doorheen te slenteren. In de avond hebben we lekker gegeten; je gelooft het niet.....een patatje speciaal!!

Huè

Vandaag de gehele dag uitgetrokken voor een bezoek aan Hue. we vertrekken heel vroeg al om 7 uur, het voordeel is dat er dan nog zeer weinig bezoekers zijn. Hue is de laatste hoofdstad van het Keizerrijk van de Nguyen Dynastie. Van begin 1800 tot 1945 hebben er dertien keizers vanuit Hue geregeerd. 's Ochtends eerst de Zogenaamde Citadel bezocht. Binnen de Citadel ligt het Keizerlijk Paleis en de Verboden Stad. De Citadel zelf is geheel ommuurd. Tijdens de bouw werkten er 80.000 (!!) mensen aan de muur Een gedeelte van de Citadel is door de Amerikanen verwoest tijdens de Vietnamoorlog. Indrukwekkend om te zien hoe de Keizers leefden. We vervolgen onze weg met een Cyclotour van een kleine drie kwartier door Huè waarna we de beroemdste pagode van Vietnam bezoeken; de Thien Mu pagode. Een achthoekige toren bestaande uit zeven verdiepingen, gelegen aan de Parfumrivier. DeHuong Giang, oftewel de Parfumrivier dat haar naam dankt aan het aangenaam ruikende bos in het Truong Son-gebergte waar de rivier ontspringt. Vandaag varen we in de drakenboot over de Parfumrivier naar de andere kant waar we een bijzonder mausoleum met het graf van de op één na laatste keizer bezoeken. Het mausoleum heeft destijds heel veel geld gekost. Tijdens zijn leven is hij al begonnen met het bouwen er van. Toen hij al op 40-jarige leeftijd stierf heeft zijn zoon de bouw voortgezet. De bevolking moest door middel van het betalen van belastingen hieraan mee betalen, wat op veel verzet stuite. De graftombe van Keizer Tu DOC. Elke keizer ontwierp zijn eigen grafmonument en liet dat bouwen op een plaats die met de grootste zorgvuldigheid door waarzeggers was uitgekozen. De tomben waren meer dan alleen een graf. Er werden mooie tuinen met tempels, vijvers, beelden en paviljoens gebouwd en het complex diende tijdens het leven van de keizers als ontspanningsoord. KeizerTu Duc begon met de bouw van het graf in 1864 en kosten noch moeite werden gespaard. Er waren 3.000 dwangarbeiders bij de bouw betrokken. Ook Tu Duc gebruikte het complex als ontspanningsoord tijdens zijn leven, te midden van zijn 104 wettige echtgenotes en een nog groter aantal concubines. die verveelde zich geen nacht!!

We bekijken hoe men ambachtelijk de Vietnamese hoed maakt: dat is een werk het wordt allemaal met de hand gemaakt. Ze maken ook nog zekd'f Wierrook, we gaan het ook proberen.. Leuk om te zien en natuurlijk een hoed gekocht. We eten vandaag vegetarisch bij de Boeddhistischenonnen, de jongste is 13 en de oudste 70 jaar allen met een kaalgeschoren hoofd. een bijzondere ervaring. Ze serveren geen frisdrank of alcohol, alleen water, ook eten we met stokjes er is geen bestek. Eenvoud siert.

Dong Hoi - Huè

Het landschap waar onze rit mee begint is een duinlandschap, aan beide zijden van de weg lange stroken met licht fijn zand met enkel bomen erin.

Din, ( spreek uit als Zin) onze gids heeft het vandaag over de oorlog met de Amerikanen. Met het verdrag van Genève (1954) werd besloten dat Vietnam werd opgedeeld in Noord en Zuid Vietnam. Een half jaar lang kregen de mensen de kans om te verhuizen naar het deel wat ze het meest aansprak. Twee jaar vrij handelen en dan verkiezingen. Die kwamen er niet omdat men wist dat Ho Chi Min zou winnen. Van één op andere moment werden de grenzen gesloten. Mannen die morgens naar het werk gingen konden 's middags niet meer terug, dit zorgde voor bijzondere taferelen. Het zou 19 jaar duren voor de grens weer open zou gaan.

Zuid Vietnam werd gesteund door de Amerikanen en duurde van 1956-1973 voor de Amerikanen. In Vietnam

tot 1975, toen veroverden de communisten Saigon (nu Ho Chi Min stad genoemd).

We herinneren ons nog de 2 miljoen Vietnamese bootvluchtelingen.

We komen aan bij het enorme tunnelcomplex van Vinh Moc waar enkele van de beste bewaarde Vietnamese tunnels liggen aan de zuid Chinese zee. Detunnels, bedoeld als huisvesting voor de lange termijn, werden van 1968 tot 1972 bewoond door honderden mensen. De problemen in Vinh Moc begonnen door de locatie van het dorp. Na de deling in 1954 lagen de dorpen aan de noordzijde van de gedemilitariseerde zone bijna constant onder vuur. Geholpen door de vietcong groeven de dorpelingen met niets anders dan spaden en manden en hun blote handen de tunnels uit. Over drie verdiepingen werden gezinswoningen een ziekenhuis en een ontmoetingsruimte gemaakt. De tunnels zijn erg laag en voor de vijand moeilijk te betreden, als ze de tunnels al konden vinden. Men heeft hier gedurende deze oorlog vele jaren gewoond. De tunnels zijn indrukwekkend. Onvoorstelbaar hoe men hier 6 heeft kunnen doorbrengen. Zo’n 6 jaar heeft kunnen doorbrengen. Alleen ’s avonds als het donker was kon men er soms even uit. Er werden hier gedurende deze oorlog zelfs 17 kinderen geboren in de aanwezige kraamkamer. Ook waren er verzamelruimtes. Het complex bestaat uit 3 niveaus en 12 tot 23 meter

onder de grond. Nog steeds bevinden zich er hier in deze omgeving nog mijnen in de grond. Er is een klein museum wat we eerst bekijken en dan gaan we ondergronds de tunnels in. Eenmaal weer boven de grond lekken we uit alle poriën die je maar kunt bedenken. Jeetje je zal hier maar zes jaar hebben moeten doorbrengen.

We vervolgen onze weg richting Hué en passeren onderweg de vroegere grens tussen Noord- en Zuid-Vietnam op de 17 breedtegraad. Hier was destijds de zogenoemde DMZ, de gedemilitariseerde zone. Te voet steken we vervolgens de Hien Luong brug over die gebouwd is door de Fransen en tussen 1954 en 1976 deel uitmaakte van deze grens. Midden op de brug staat een witte streep en ook krijgt de brug een andere kleur, hier is de echte grens tussen Noord en Zuid Vietnam geweest. Een klein museum met tentoonstelling over de oorlog en een monument maken onderdeel uit van ons bezoek.

Phong Nha - Dong Hoi

De wekker ging vroeg. Half 8 vertrok de bus. We hebben even rustig ontbeten en daarna weer op weg uit Vinh waar we na ons bezoek in Ninh Binh de nacht hebben doorgebracht . We rijden via de Ho Chi Minh route die men in de oorlog veel gebruikte voor aan- en afvoer van militair materiaal. Voordat we deze weg op gingen bezochten we ook nog, een lokale markt waar veel verse dingen werden verkocht veel groenten, fruit, vlees, vis en wat wij niet zo gewend zijn een teil vol grote levende padden waarvan ze de achterpoten bij elkaar vastgebonden hebben, levende vissen, zakken vol met slakken, garnalen, kippen geplukt met de poten omhoog en kooien met kuikens. Je wil niet weten hoe het stinkt!! Ze gooien niets weg en eten en

eten en gebruiken alles Zo’n markt is ook altijd een mooie gelegenheid om te fotograferen. Zo goed en zo kwaad als dat ging.
Vanaf hier gingen we over weg 15 en dat is zeker de moeite waard. Zo genieten we tijdens het rijden van mooie vergezichten en hebben we foto's gemaakt bij een rubberplantage.

Rond 1 uur waren we op ons lunchadres waar we zoals bijna gebruikelijk heerlijk hebben gegeten. Om daarna de boot in te stappen om te gaan varen naar en in de Phong Nha grotten. Phong NHA ligt op de grens met Laos. Eerst een stuk varen over de rivier om zo bj de ingang van de grot,te komen omdat het warm is voelde het koeler aan op het water en genieten we op en om het water. We zien waterbuffels, geiten en vissers. Bij de grot ging de motor uit en moest er verder worden geroeid. 2 van die magere meiden moeten zo’n boot met 8 (zware) Nederlanders voortbewegen door een prachtig ondergronds landschap dat er telkens weer anders uitzag. Deze grotten staan op het wereld erfgoedlijst en zijn de grootste in hun soort en werden in de oorlog gebruikt als hospitaal en opslag voor oorlogsmateriaal. Er zijn een aantal heel grote zalen met mooie gekleurde stalagmieten en stalagtieten . Na een kleine km draaide het bootje om en voeren we terug. Buiten de grot ging de mottor weer aan en varen we terug naar Dong Hoi waar we in een resort verblijven aan de kust en ons een heerlijke massage wacht. Tot slot nog een drankje bij de bar en genoten van de muziek en zo werd het bedtijd. Morgen slapen we even uit.

Ninh Binh dag 2

Ninh Binh wordt ook wel eens het Halong Bay tussen de rijstvelden genoemd, terecht! Opnieuw genieten we van de prachtige natuur met zijn grillige rotsen, stuk voor stuk met een andere vorm. Dit keer zijn ze gelegen tussen rijstvelden, het landschap bestaat dus hoofdzakelijk uit het grijs van de rotsen en het frisse rijstveldgroen, een mooie combinatie.

Na het ontbijt staan de fietsen al klaar voor een fietstocht door de rijstvelden. (Ik ging met de gids mee achterop de scooter).We rijden over hobbelige zand paden, over vlakke verharde wegen, maar ook veel over grind of paden met stenen. De fietsen zijn niet verkeerd, rijden soepel. We stoppen even om een kleine markt te bezoeken. Ongelofelijk, het vlees ligtuitgestald op een paar stukken karton. Hoezo hygienisch. Na een ruime anderhalf uur door de warmte met diverse fotostops wat drinken en de foto's bekijken die we natuurlijk kopen. 4 foto's in een mapje voor omgerekend 80 cent.We gingen daarna namelijk door het land van King Kong Skull varen een sampantocht (waar de film is opgenomen). Gelukkig was het wat koeler op het water. We gingen met zijn twee op een bootje.Het bootje was een roeiboot, alleen werd het roeien met de voeten gedaan. Het leek net of elke boot een kikker achterop had zitten.Het knappe was dat ze met ieder been een eigen tempo deden, zo konden ze sturen en dat deden ze perfect. De tocht duurde ongeveer 1,5 uur en was 2x 4 km. We moesten 2 x diep bukken om onder de rotsen door te komen, heel donker en toch wel een beetje eng. Halverwege de tweede helft van de boottocht kregen we een regenbui over ons heen. Gelukkig een poncho mee en zo hielden we het meeste droog. Het was heel verfrissend.