Good Morning Vietnam

De naam Vietnam roept bij velen waarschijnlijk beelden op van een door oorlog geteisterd land. En inderdaad heeft de bevolking van dit prachtige land een hele hoop te verduren gehad. Vooral de Fransen en de Amerikanen. Hebben het Vietnamese grondgebied gebruikt om oorlog te voeren. Tel daarbij jaren van streng communisme bij op en je begrijpt waarom Vietnam pas sinds midden jaren 90 uit het dal klimt. Het is dus niet verwonderlijk dat je over de hele lengte van het land een groot aantal Vietnam oorlog bezienswaardigheden tegen komt.

Het was een indrukwekkende kennismaking met zeker ook een mooi land met hele lievemensen.

Om met Robin Williams af te sluiten:

GOOD MORNING VIETNAM

Chai Rang

Vroeg uit de veren. Om 07.15 uur gaan we naar de haven, waar we aan boord gaan voor een boottocht naar de Cai Rang drijvende markt. Hier wordt vooral ’s morgens gehandeld. Je moet er dus op tijd bij zijn. We maken twee keer een rondje langs de drijvende kraampjes. Aan elke boot hangt een bamboestok waar aanhangt wat ze verkopen het varieert van vele soorten fruit als ananas, watermeloen, Drakenfruit tot vis of kip.

Voor de lunch gaan we echte chocolade proeven op een cacao plantage waar we ook een rondleiding krijgen en zien hoe het proces gaat. We proeven warme chocomel en stukjes chocola in verschillende smaken met aardbei, gember en puur. Wevaren een stukje verder en meren aan voor de lunch. Dat zullen we missen, 2 x warm eten om één dag met zoveel verschillende gerechten. Het eten komt geen dag op.

Om het eraf te trainen maken we een fietstocht door Saigon. Niet voor herhaling vatbaar, de scooters vliegen om je oren en toeteren, toeteren oi troi oi.................mijn oren.

Mekong Delta

De Mekongdelta staat voor vandaag op het programma. Het is de grootste delta van Vietnam. Er wordt hier enorm veel rijst verbouwd en vanwege het gunstige klimaat hier kan er wel tot drie keer geoogst worden. Onderweg bezoeken we nog een fabriekje waar snoepjes en allerlei andere zoetigheden worden gemaakt.

Na de lunch ergens aan de rivier met o.a. “olifantenoorvis” en heerlijk vers fruit stappen we op een boot voor een tocht over de Mekong rivier. we stappen over voor een sampatocht in kleine bootjes voor drie personen en worden door de kleine kanaaltjes in de Mekong geroeid. Eenmaal weer aan boord drinken we sap uit een grote kokosnoot.t

Met bus rijden we door de drukte heen en

via een grote hangbrug komen we aan in Can Tho, waar we overnachten. De stad is één van de grootste steden van de Mekong-delta en omgeven door rijstvelden. De grond is door het vruchtbare rivier water heel geschikt voor o.a. de rijstteelt. Het is ons laatste hotel alweer van deze reis.

Cu Chi tunnels, Kim Phuc en de Cao Dai ceremonie

Vanochtend om 5:30 uur uit de hotelveren voor een enerverend programma. We hebben ons met de bus een uitweg gebaand uit de heksenketel Saigon (want zo wordt het nu nog steeds genoemd) op weg naar de Cu Chi-tunnels.

Een gangenstelsel van 250 km voor kleine Vietnamezen die het de Amerikanen knap lastig gemaakt hebben. Twintig jaar vormden deze tunnels, gebruikt door de Vietcong, een voor mensen van Amerikaans postuur ondoorgrondelijk netwerk. Je kon in een schuttersputje verdwijnen met een deksel en bladeren op je hoofd en 

door een tunnel gaan (waar je  als Westerling) bijna niet meer voor of achteruit kon voor je gevoel.

De Amerikanen, die nietsvermoedend door het wonderschone woud liepen, konden van het ene op het andere moment aangevallen worden. De honden die voor de slimme maar toch beetje naïeve Amerikanen zochten naar ingangen van de tunnels raakten doordat de Vietnamezen die met pepermengsels strooide gedesoriënteerd. Interessant om te zien. Schoenen werden (en worden) van autobanden gemaakt en wel zo dat het net leek of ze de andere kant opliepen. De voorkant zat achter. 

We hebben nog het een en ander aan martelwerktuigen bekeken en toen waren we wel toe aan iets vredigers!

Een bijzondere ontmoeting volgde vandaag met de schoonzus van Kim Phuc. Je weet wel, dat meisje van die World Press-foto na de napalm bom.

We hebben ter plekke een documentaire bekeken .  De geschiedenis is door deze foto van dit onklede meisje vluchtend voor het vuur van de napalmbommen definitief veranderd! Het geweten van de Amerikaanse burger werd direct aangesproken wat een ommekeer betekende voor het draagvlak voor deze oorlog binnen de Amerikaanse en Westerse samenleving. Eén plaatje is machtiger gebleken dan 1000 bommen!

Het bombardement dat Kim met haar broertje heeft meegemaakt moet niet meer dan fluisteren zijn geweest.

Overigens met Kim gaat he redelijk goed. Zij leeft als arts in Canada is gelukkig getrouwd en heeft een zoon. maar ze voelt nog dagelijkse de pijn van haar verbrande lichaam.

Na het bekijken van deze video was het stil....heel stil.

De vrouw van het 2 jaar geleden overleden broertje van Kim is een hele lieve maar een door deze gebeurtenis een getekende vrouw. We eten een heerlijke verse noodlesoep met verse broodjes te beleggen naar keuze. Ze geniet van het gezelschap, maar wie denkt dat dit een toeristische trekpleister is heeft het mis.

We hebben de naastgelegen tempel bezocht van waaruit Kim en anderen zijn gevlucht omdat men het vermoeden had dat deze zou worden gebombardeerd. Dit is achteraf een verkeerde veronderstelling met grootse gevolgen geweest.

Deze Cao Dao Tempel, een zeer kleurrijke tempel met prachtig versierde zuilen en plafonds, die onderdak biedt aan Boedhisten, Taoisten en Confucianisten. Je zou kunnen zeggen een oecomenische kerkgemeenschap. Ook waren er Christelijke elementen in verwerkt. Een aantal gelovigen gehuld in witte kleding en een aantal hogere gelovigen voerden een prachtige ceremonie op voor een overledene.

De terugreis naar Saigon heeft zijn tijd genomen, niet op de laatste plaats door de brommer- en scooterhectiek.

Fietsen zie je hier nauwelijks, paticuliere auto's evenmin. De enige voetuigen op meer dan twee wielen zijn bussen en taxi's. En voetgangers.....tja....dat zullen wel toeristen zijn! 

Na aankomst in het hotel  trotseren we een regenbui en gaan we naar de overdekte markt. Wat een spullen zien we daar en wat een mensen. De Beverwijkse bazaar maar dan 6 x zo groot. Heel leuk om door heen te lopen. Aan elke kant is een uitgang verdwalen gebeurt niet.  De avond valt en de maagjes zijn weer gevuld.  En morgen? Dat zien we wel weer! Vertrek is om 07.00 uur.

Op weg naar Saigon, nu Ho Chi Minn City geheten

Vandaag gaan we naar Ho Chi Minh City oftewel Saigon. Het is de grootste stad van het land, als tussenstop brengen we een bezoek aan een drakenfruitplantage. Hele aparte vruchten, zowel de planten als de stuiken/ bomen ja hoe zullen we het noemen, in Nederland grieien ze niet. Ze smaken erg lekker. Na de lunch bezoeken we het oorlogsmuseum en de naast gelegen gevangenis. Het War Remnants Museum in Ho Chi Minh City documenteert de afschuwelijke oorlog tussen de VS en Vietnam. Het oorlogsmuseum laat met name de Amerikaanse gruweldaden zien, doormidden van foto’s en attributen die gebruikt zijn tijdens de Vietnam oorlog waaronder agent Orange wat nu na vier generaties nog steeds ernstige sporen nalaat. Wees gewaarschuwd, het is grafisch en confronterend. Defoto expositie in het museum is indrukwekkend en triest. De getoonde wreedheden tijdens de oorlogen zijn gepleegd die zowel door de Vietcong als door de Amerikanen.

Voor een fotostop kijken we nog even bij het herinneringspaleis, het vroegere onafhankelijkheidspaleis. De eerste steen is gelegd door de Fransen in 1868. Vanwege een mislukte staatsgreep in 1962 werd het gebouw verwoest, waarna het herbouwd is en in 1966 weer in gebruik is genomen.

Het beroemde postkantoor uit de frans koloniale tijd en gebouwd van 1886 tot 1891 slaan we natuurlijk niet over. Het heeft een prachtig interieur en een fraaie vloer. De oude loketten zijn er ook nog. De grote Notre Dam kathedraal gebouwd van 1877 tot 1880 is vanwege onderhoud helaas niet te bezoeken.

In de avond gaan we op sjiek en genieten we van een geheel verzorgde diner cruise.

Phan Thiêt

Vandaag staat een bezoek aan de Po nagar tempel van de Cham bevolking op het program.

Het is een hindoeïstische temoelaan de monding van de rivier de Cai in de stad Nha Trang. De tempel is op een heuvel gebouwd, op ongeveer 50 meter boven de zeespiegel. De naam "Po Nagar" wordt voor heel het bouwwerk gebruikt, maar het is eigenlijk de naam van de grootste toren op het terrein, deze is ongeveer 23 meter hoog.

We rijden verder op weg naar een werkelijk schitterend resort dat direct aan het strand van Phan Thiêt ligt.

Na de lunch lopen we over een brug met aan weerszijden ontzettend veel vissersbootjes. De zee is ruw en de wind waait hard. Alle bootjes blijven aan wal totdat ze bij beter weer kunnen uitvaren.

De volgende stop was bij de witte zandduinen waar je gezandstraald werd als je buiten foto's wilde maken.

Even opfrissen later gaan we samen met Annelies en Wiebe gezellig eten.Ondertussen wordt er op de deur geklopt; 2 Vietnamese meisjes brengen alvast een goodnight wish middels een rolletje met strik waar een verhaal op staat over de Moon Boy.Ze installeren de Klamboe (waar we voor het eerst onder slapen).o

Morgen gaan we in alle rust genieten van strand en zwembad onder de parasol, luieren, eten, drinken, kortom .. even helemaal bijkomen.

Op naar Na Trang

Ik ben vroeg wakker en ga een kijkje nemen op het balkon. We zitten op de negende verdieping. Om 6 uur is het al aardig druk in zee. Zij zwemmen niet gedurende de dag vanwege de zon, dus om 8 uur is het strand weer verlaten.

We maken een stop om een kijkje nemen op welke manier ze de mandjesboten maken. Ze zijn gemaakt van bamboeriet, dichtgesmeerd met runderpoep en dan worden ze geharst om waterdicht te blijven. Er zit natuurlijk een verhaal achter: Toen de Fransen in Vietnam de baas waren wilden ze belasting heffen op vissen, de Vietnamezen bedachte toen deze mandbootjes en zeiden dat dit geen bootjes waren maar manden. Hun plan werkte maar ze worden wel degelijk gebruikt om te vissen en overal langs de kust zie je ze liggen en dobberen. Ze worden naar zee getrokken door een grotere boot en eenmaal op de plaats dobberen ze om te vissen, later haken ze weer aan om terug te gaan. Door de te harde wind is het niet mogelijk om om het eiland heen te varen en zelf in een mandbootje te dobberen. In plaats daarvan varen we er heen en bezoeken we het eiland van 3 vierkante km en wandelen rond. Daarna met de boot weer terug naar de wal. Het bezoek aan de pagode stellen we uit tot morgen.

We komen vroeger dan gepland aan in het hotel en kijken rond in Na Trang. Hier zijn heel veel Russen en het advies geldt geen tassen mee. We lopen door wat straatjes en we ontdekken dat er verse crepes gebakken worden met wel keuze uit 20 soorten vullingen, hartig of zoet. Dat wordt smullen!!

De Zeepiemel (s)

Soms beleef je gekke momenten en zie je de meest rare dingen. Op de avond in Nha Trang kunnen mannen soms jaloers zijn al is een meter wel slecht opbergen whahaha.

De zwanenhalsmossel is een in zee levend tweekleppigschelpdier. Het dier is ook wel bekend onder de naam "zeepiemel".

De schelp is grijs. Het opvallendste kenmerk van de soort is de langesifodie tussen de beide schelphelften uitsteekt. Deze wordt gebruikt voor zowel opname van voedsel (plankton) als afvoer van afvalstoffen. Het dier kan met uitgestrekte sifo ongeveer een meter lang worden. De "huid" van de sifo is lichtbruin, en als de sifo ingetrokken is gerimpeld.

De dieren kunnen gemiddeld zo'n 146 jaar oud worden. Daarmee behoort de zwanenhalsmossel tot de langstlevende diersoorten. De dieren leven diep ingegraven in zand wat de lange sifo verklaarbaar maakt.

De soort komt voor in de Grote Oceaan langs de

de Grote Oceaan langs de kust van het noorden van de Verenigde Staten en Canada. Natuurlijke vijanden zijn zeeotters, zeesterren, enkele kleine haaiensoorten en de mens. Dit schelpdier wordt als zeevrucht gegeten en wordt vooral in China als een delicatesse beschouwd.

Foto volgt!!