Het landschap waar onze rit mee begint is een duinlandschap, aan beide zijden van de weg lange stroken met licht fijn zand met enkel bomen erin.

Din, ( spreek uit als Zin) onze gids heeft het vandaag over de oorlog met de Amerikanen. Met het verdrag van Genève (1954) werd besloten dat Vietnam werd opgedeeld in Noord en Zuid Vietnam. Een half jaar lang kregen de mensen de kans om te verhuizen naar het deel wat ze het meest aansprak. Twee jaar vrij handelen en dan verkiezingen. Die kwamen er niet omdat men wist dat Ho Chi Min zou winnen. Van één op andere moment werden de grenzen gesloten. Mannen die morgens naar het werk gingen konden 's middags niet meer terug, dit zorgde voor bijzondere taferelen. Het zou 19 jaar duren voor de grens weer open zou gaan.

Zuid Vietnam werd gesteund door de Amerikanen en duurde van 1956-1973 voor de Amerikanen. In Vietnam

tot 1975, toen veroverden de communisten Saigon (nu Ho Chi Min stad genoemd).

We herinneren ons nog de 2 miljoen Vietnamese bootvluchtelingen.

We komen aan bij het enorme tunnelcomplex van Vinh Moc waar enkele van de beste bewaarde Vietnamese tunnels liggen aan de zuid Chinese zee. Detunnels, bedoeld als huisvesting voor de lange termijn, werden van 1968 tot 1972 bewoond door honderden mensen. De problemen in Vinh Moc begonnen door de locatie van het dorp. Na de deling in 1954 lagen de dorpen aan de noordzijde van de gedemilitariseerde zone bijna constant onder vuur. Geholpen door de vietcong groeven de dorpelingen met niets anders dan spaden en manden en hun blote handen de tunnels uit. Over drie verdiepingen werden gezinswoningen een ziekenhuis en een ontmoetingsruimte gemaakt. De tunnels zijn erg laag en voor de vijand moeilijk te betreden, als ze de tunnels al konden vinden. Men heeft hier gedurende deze oorlog vele jaren gewoond. De tunnels zijn indrukwekkend. Onvoorstelbaar hoe men hier 6 heeft kunnen doorbrengen. Zo’n 6 jaar heeft kunnen doorbrengen. Alleen ’s avonds als het donker was kon men er soms even uit. Er werden hier gedurende deze oorlog zelfs 17 kinderen geboren in de aanwezige kraamkamer. Ook waren er verzamelruimtes. Het complex bestaat uit 3 niveaus en 12 tot 23 meter

onder de grond. Nog steeds bevinden zich er hier in deze omgeving nog mijnen in de grond. Er is een klein museum wat we eerst bekijken en dan gaan we ondergronds de tunnels in. Eenmaal weer boven de grond lekken we uit alle poriën die je maar kunt bedenken. Jeetje je zal hier maar zes jaar hebben moeten doorbrengen.

We vervolgen onze weg richting Hué en passeren onderweg de vroegere grens tussen Noord- en Zuid-Vietnam op de 17 breedtegraad. Hier was destijds de zogenoemde DMZ, de gedemilitariseerde zone. Te voet steken we vervolgens de Hien Luong brug over die gebouwd is door de Fransen en tussen 1954 en 1976 deel uitmaakte van deze grens. Midden op de brug staat een witte streep en ook krijgt de brug een andere kleur, hier is de echte grens tussen Noord en Zuid Vietnam geweest. Een klein museum met tentoonstelling over de oorlog en een monument maken onderdeel uit van ons bezoek.